Εύκολη συνταγή για βασιλόπιτα: Λίγα υλικά και διακόσμηση στο άψε σβήσε!

Ο στολισμός της βασιλόπιτας είναι πιο σημαντικός και από την συνταγή που έλεγε μια γειτόνισσα η Ελισάβετ κάποτε.

Και είχε απόλυτο δίκαιο και τότε διακόσμηση στην βασιλόπιτα γίνονταν με ξηρούς καρπούς και ζαχαρόπαστα.

Η θεία μου όμως είχε άλλη άποψη για την βασιλόπιτα. Την ήθελε με γλάσο και να είναι ζουμερή σαν κέικ. Της άρεσε το τσουρέκι όσο τίποτα άλλο. Και τώρα που έρχεται το 2021 θα την κάνουμε να είναι γλυκιά μπας και αυτό το έτος φέρει γλυκές ειδήσεις.

Παραδοσιακή Βασιλόπιτα τσουρέκι

Σύμφωνα με το ekklisiaonline.gr, θα χρειαστείτε τα παρακάτω υλικά:
125 γραμ. νωπή μαγιά (θα τη βρείτε και στα s/m)

1 νεροπότηρο* γάλα (χλιαρό και όχι κατευθείαν απ΄ το ψυγείο)

1 1/2 νεροπότηρο ζάχαρη

1 κιλό αλεύρι (για όλες τις χρήσεις)

1 πακέτο – 250 γραμμάρια – βούτυρο λιωμένο (lurpac, adoro, κ.λπ.)*

1 κουταλιά σούπας μαχλέπι (σε “σκόνη”)

1 κουταλάκι του γλυκού μαστίχα*

1 βανίλια (προαιρετικό)

5 αυγά (σε θερμοκρασία δωματίου)

1 κρόκο (για την επάλειψη της πίτας)
λίγο άσπρο και μαύρο σησάμι (μια “μικρή τσιμπιά”, απ΄ το καθένα)
½ κουτ. γλυκού κακουλέ* ή ξύσμα από 1 λεμόνι ακέρωτο ή από πορτοκάλι

1 ποτηράκι κονιάκ(προαιρετικό)

Εκτέλεση
Βάζετε σε μια ευρύχωρη λεκάνη τη μαγιά με το 1 νεροπότηρο γάλα και 2 χουφτίτσες απ΄ τ΄ αλεύρι (το οποίο θα κοσκινίσετε μέσα στη λεκάνη, έτσι ώστε να μπει o “αέρας”, που απαιτείται, ανάμεσα στους κόκκους του αλευριού – διότι με το πατίκωμα της συσκευασίας αυτός “χάνεται”).

Τα χτυπάτε καλά, για λίγο, με το σύρμα σας (αυγοδάρτη) να ενσωματωθούν και να αναδυθεί η μυρωδιά της μαγιάς. Μην “δουλέψετε” το μίγμα με τα χέρια σας, γιατί θα κολλήσει σ΄ αυτά.

Τοποθετείτε, τη λεκάνη σας, σε μια καρέκλα ή στο τραπέζι σκεπάζετε με μια πετσέτα κουζίνας (προσοχή : να είναι καλά τεντωμένη, για να μην ακουμπήσει σ΄ αυτή το μίγμα) και τυλίγετε (ή σκεπάζετε) με μια κουβερτούλα (η οποία θα δώσει την απαραίτητη ζέστη που χρειάζεται η μαγιά, για να φουσκώσει).

Αφήνετε έτσι τουλάχιστον για μία ώρα, χωρίς ν΄ ανοίξετε, καθόλου, τη λεκάνη σας.
Χτυπάτε τη μαστίχα σας (με λίγη ζάχαρη) σ΄ ένα γουδί (ή στο multi σας), μέχρι να γίνει σκόνη.
5 λεπτά πριν “ανοίξετε” τη λεκάνη , λιώνετε το βούτυρο σε μια κατσαρόλα, σε χαμηλή, πάντα, φωτιά.
“Ελευθερώνετε” τη λεκάνη (το μίγμα με τη μαγιά θα πρέπει να έχει φουσκώσει) απ΄ την κουβέρτα και την τοποθετείτε στον πάγκο εργασία σας.

Ρίχνετε λίγο αλεύρι (κοσκινισμένο) και ανακατεύετε με το χέρι σας (επειδή η ζύμη θα κολλάει, πολύ, μην βάλετε και τα δυο χέρια σας μέσα στη λεκάνη, αφήστε το ένα “ελεύθερο” για να ρίχνετε τα υλικά σας).

Προσθέτετε τ΄ αυγά σας (ολόκληρα, χωρίς να τα έχετε χτυπήσει, προηγουμένως) και τη ζάχαρη. Συνεχίζετε το ανακάτεμα (η ζύμη, ακόμα, θα κολλάει).

Εν συνεχεία, κοσκινίζετε στη λεκάνη όλο το υπόλοιπο αλεύρι. “Κρατάτε” μια χούφτα (γύρω στα 100 με 150 γραμ., για πιο μετά). Προσθέτετε και τα μυρωδικά. Συνεχίζετε το ανακάτεμα (η ζύμη, ακόμα, θα κολλάει).

Κατόπιν, προσθέτετε το λιωμένο βούτυρο που έχετε στην κατσαρόλα σας (το οποίο, σίγουρα είναι χλιαρό, και όχι ζεστό). Ζυμώνετε, με τα δυο σας χέρια σας, τώρα, “παίρνοντας” όλο το αλεύρι που υπάρχει στον πάτο της λεκάνης και στα τοιχώματα. Πρέπει ν΄ απορροφηθεί όλο.

Τέλος, βάζετε ξανά το ζυμάρι σας στη λεκάνη, προσθέτετε και το υπόλοιπο αλεύρι (κοσκινίζετε, δηλαδή, τα 100 με 150 γραμ., που είπαμε – προηγουμένως – ότι θ΄ αφήσουμε) και ζυμώνετε, για λίγο όχι για πολύ, μέχρι η ζύμη σας να μην κολλάει, καθόλου, στα χέρια σας. Ζυμώνετε, απαλά (πάλι, με πολύ ελαφρές “μπουνίτσες”). Εάν το κρίνετε απαραίτητο, προσθέστε και άλλο λίγο αλεύρι (εμένα δεν μου έχει πάρει, ποτέ, πάνω από 1 κιλό).

Τοποθετείτε, πάλι, τη λεκάνη σας σε μια καρέκλα ή στο τραπέζι σας, σκεπάζετε με μια πάνινη πετσέτα κουζίνας (προσοχή : να είναι καλά τεντωμένη, για να μην ακουμπήσει σ΄ αυτή το ζυμάρι) και τυλίγετε (ή σκεπάζετε) με μια ή και δυο κουβερτούλες (οι οποίες θα δώσουν την απαραίτητη ζέστη που χρειάζεται το ζυμάρι σας, προκειμένου και να φουσκώσει).

Αφήνετε, έτσι, για μια ώρα ακόμη τουλάχιστον.
Μόλις περάσει η μία ώρα, ανοίγετε τη λεκάνη. Το ζυμάρι θα έχει φουσκώσει (αυτό είναι το πρέπον και λογικό !).
Μόλις περάσει και αυτή η ώρα, επαναλάβετε την ως άνω διαδικασία (αναδιπλώνετε ελαφρά και δίνετε ελαφρές “μπουνίτσες”). Κλείνετε, πάλι, με την πετσέτα και τις κουβέρτες.

Αφήνετε για άλλη μία ώρα (αυτή θα είναι και η “τελευταία σας”).
Σ΄ αυτό το διάστημα πάρτε ένα ταψί (38άρι* ή 40άρι) και βάλτε μια λαδόκολλα στον πάτο του (η λαδόκολλα να μην προεξέχει στα τοιχώματα, μα να είναι μόνο στον πάτο).
Λίγο πριν εκλείψει η προηγούμενη μία ώρα (5 λεπτά πριν την “έκλειψη” αυτής, δηλαδή) προθερμάνετε το φούρνο σας “στην αντίσταση”, στους 180 βαθμούς.

Ανοίγετε τη λεκάνη σας. Το ζυμάρι, λογικά, θα έχει φουσκώσει πάλι. Αναδιπλώνετε, ελαφρά, και δίνετε πάλι ελαφρές “μπουνίτσες”.

Τοποθετείτε το ταψί σας στην προτελευταία σχάρα, του φούρνου σας, και ψήστε στους 150 με 160 βαθμούς για 1 και 1/2 ώρα (λίγο λιγότερο ή λίγο παραπάνω – θα εξαρτηθεί απ΄ το φούρνο σας), περίπου. Προς το τελευταίο μισάωρο κατεβάστε στη χαμηλότερη (τελευταία) σχάρα του φούρνου σας.