Είναι μια ιστορική φωτογραφία από το Αλιβέρι.
Ξαφνικά μαζεύτηκαν πολλά βαρέλια στην περιοχή. Εκεί ήταν και αρκετός κόσμος. Είναι μία ιστορική φωτογραφία της περιοχής κατά την διάρκεια του μούστου.
Δεκάδες βαρέλια όπως βλέπετε και στην φωτογραφία, είναι μαζεμένα στον Κάραβο Αλιβερίου. Αρκετοί άντρες είναι από πάνω τους, άλλοι τα περιεργάζονταν και άλλοι τα κοιτούσαν.
Για όσους δεν έχουν πάει στον Κάραβο, είναι η παραλία του Αλιβερίου. Το Αλιβέρι είναι μια σύγχρονη κωμόπολη, η οποία παρουσιάζει σημαντική οικονομική και εμπορική δραστηριότητα.
Βρίσκεται 52 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από τη Χαλκίδα. Η βιομηχανική ανάπτυξη του Αλιβερίου εμπόδισε την τουριστική ανάπτυξη, η οποία ωστόσο, κάνει τα τελευταία χρόνια τα πρώτα δειλά της βήματα, χάρη στα ξενοδοχειακά καταλύματα που δημιουργήθηκαν και την προσπάθεια από τοπικούς φορείς ανάδειξης των αξιοθέατων της περιοχής. Το Αλιβέρι είναι μια καταπληκτική περιοχή στην Εύβοια. Όσοι δεν έχετε πάει, απλά χάνετε. Δείτε πως εξαφανίστηκε μια μέρα η θάλασσα στο Αλιβέρι.
Μέσα στα βαρέλια μπαίνει ο μούστος!
Ανήκει η φωτογραφία από την περίοδο του μούστου. Εκεί ετοιμάζουν τα βαρέλια για να βάλουν εκεί μέσα τον μούστο που θα γίνει αργότερα κρασί.
Το μάζεμα των σταφυλιών αρχίζει τη στιγμή που οι ράγες αλλάζουν χρώμα από πράσινο σε κίτρινο. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, έχουμε αύξηση των σακχάρων.
Εκείνη την εποχή, τα σταφύλια μαζεύονταν με το χέρι από όλα τα μέλη της οικογένειας. Στην συνέχεια ένας άντρας πατά σε ένα τσουβάλι όλα τα σταφύλια.
Από το πατητήρι βγαίνει ο μούστος. Μια πραγματική ιεροτελεστία, όπως ο τρύγος, δεν θα μπορούσε παρά να έχει τα δικά του έθιμα.
Με δυνατά βήματα πάνω από τα σταφύλια επιτυγχάνονταν η εκχύμωση. Ο μούστος καθώς έρεε σιγά σιγά από ειδικά ανοίγματα στη βάση του πατητηριού, συγκεντρώνονταν και αποθηκεύονταν σε μεγάλα ξύλινα βαρέλια. Εκεί έμενε για περίπου τρεις μήνες, μέχρι να γίνει κρασί.
Στην συνέχεια όσοι ήθελαν έφτιαχναν την ρακί ή αλλιώς άφηναν το κρασί όπως είχε.
Τα παλιά χρόνια μάλιστα γέμιζαν οι αγρότες ένα καλάθι με τα πρώτα ώριμα σταφύλια και να τα πηγαίνουν στην εκκλησία όπου διαβάζονταν ειδική ευχή για την επιτυχία των αμπελιών.
Στο πατητήρι εκτός από τα σταφύλια, υπήρχαν και πλούσιοι μεζέδες και τα κεράσματα ήταν άφθονα! Στην συνέχεια σειρά είχαν τα βαρέλια όπως βλέπετε και στην φωτογραφία.
Ο μούστος σύμφωνα με το wikipedia.org, είναι ο χυμός που παράγεται από το πάτημα των καρπών του κλήματος, δηλαδή από τα σταφύλια.
Παίρνει το χρώμα του από τις χρωστικές ουσίες του φλοιού των σταφυλιών, οπότε μπορεί να είναι λευκωπός έως ερυθρός, με υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα.
Χρησιμοποιείται για την παραγωγή διαφόρων προϊόντων, όπως του κρασιού μετά από αλκοολική ζύμωση, καθώς και παραδοσιακών προϊόντων όπως το πετιμέζι, τη μουσταλευριά, τα μουστοκούλουρα, την πετιμεζόπιτα. Ο μούστος δημιουργείται με σύνθλιψη μεγάλων ποσοτήτων στα πιεστήρια των οινοπαραγωγών ή και σε μικρές ποσότητες στα πατητήρια των σπιτιών για οικιακή χρήση.
Ο τρύγος είναι σημάδι της κοινωνικοποίησης
Ανέκαθεν, ο τρύγος ήταν μια συλλογική εργασία που βασίζονταν στην αλληλοβοήθεια. Οι εργασίες έπρεπε να γίνουν στην ώρα τους και χωρίς καθυστερήσεις, καθώς ο καιρός το Φθινόπωρο είναι απρόβλεπτος και μια πιθανή βροχή μπορεί να καταστρέψει την παραγωγή. Έτσι, με το χάραμα της ημέρας μικροί και μεγάλοι, συγγενείς και φίλοι, με κέφι, τραγούδια και πειράγματα έπαιρναν τα πόστα τους στ’ αμπέλι.
Όλες οι δουλειές ήταν από πριν μοιρασμένες και σύμφωνα με το visitgreece.gr, οι νεότεροι και οι γυναίκες αναλάμβαναν το κόψιμο των σταφυλιών, τα οποία τοποθετούσαν προσεκτικά στα «τρυγοκόφινα» που είχαν δίπλα τους.
Οι πιο «γεροδεμένοι» περνούσαν τακτικά από τις σειρές του αμπελιού, σήκωναν στην πλάτη τα κοφίνια και τα φόρτωναν στα γαϊδουράκια, παλαιότερα, ή στα αγροτικά αυτοκίνητα.