Εύβοια: Η παραλία με τις πίκρες και τα βάσανα

Υπάρχει μια παραλία στην Εύβοια που έκρυβε μόνο πίκρες και βάσανα πριν πολλά χρόνια – Η λυπητερή ιστορία μιας διάσημης περιοχής

Σε αυτή την παραλία υπήρχαν άνθρωποι μόνοι και χωρίς ελπίδα περίμεναν τον θάνατο. Ζούσαν με την αγωνία για το αν θα καταφέρουν να ζήσουν.

Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν και η παραλία να είναι από τις πιο δημοφιλής στην περιοχή, κρύβει όμως πολλούς καημούς.

Λέγεται, λοιπόν, ότι η ελληνική κυβέρνηση μετέτρεψε την παραλία σε αποικία λεπρών.

Δεκάδες άνθρωποι κατοικούσαν σε αυτή την παραλία επειδή είχαν λέπρα. Είναι η αρχαιότερη γνωστή ασθένεια στον άνθρωπο και από τις πιο τρομακτικές και προσβλητικές.

Επηρέαζε το πρόσωπο και τα άκρα, και προκαλούσε βλάβες στα νεύρα, ενώ ήταν και ένα μεγάλο κοινωνικό στίγμα για τους ασθενείς. Οι λεπροί στιγματίζονταν από τις οικογένειες τους, την κοινωνία, ακόμη και τους γιατρούς.

Υπήρχε η απαρχαιωμένη αντίληψη ότι οι λεπροί ήταν «ακάθαρτοι» και απόδειξη των αμαρτιών του παρελθόντος.

Σε αυτή την παραλία στην περιοχή της Κύμης είχε δημιουργηθεί η «Σπιναλόγκα» της Εύβοιας.

Η παραλία Σουτσίνι έκρυβε ανθρώπους με πίκρες και βάσανα. Πήρε το όνομα του από τη φράση «σουτ τσίνοι», που μεταφράζεται από την ντοπιολαλιά σε «σουτ… εκείνοι…».

Εκείνοι ήταν οι λεπροί που διέμεναν στην περιοχή. Ένα από τα έγγραφα που σώθηκαν από τις αρχές του 19ου αιώνα αναφέρει πως η ευρύτερη περιοχή της Κύμης το 1824 είχε κρούσματα πανώλης, και λίγα χρόνια ιδρύθηκε υγειονομείο και Λοιμοκαθαρτήριο στο λιμάνι, για τον έλεγχο των ναυτικών.

Την ίδια εποχή, εμφανίστηκαν και κρούσματα λέπρας στην περιοχή. Σε αυτή την παραλία, οι ασθενείς περιορίστηκαν εκεί και έζησαν απομονωμένοι κάτω από την πυκνή βλάστηση.

Τελικά, στις 22 Ιουνίου του 1957, η αποικία των λεπρών στην Κύμη έκλεισε, καθώς όσοι έμεναν εκεί θεραπεύτηκαν, με χρήση αντιβιοτικών.

Η περιοχή παρέμεινε δύσβατη μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν και δημιουργήθηκε ο δρόμος που ενώνει το Σουτσίνι με το λιμάνι της Κύμης.