Ήταν το πιο όμορφο πλάσμα που είχαν δει ποτέ στην ζωή τους στην Εύβοια
Ήταν από εκείνες τις σπάνιες στιγμές που ο χρόνος μοιάζει να σταματά.
Μόλις είδαν αυτό το όμορφο πλάσμα, ένιωσαν την καρδιά τους να γεμίζει δέος και θαυμασμό.
Ήταν το πιο λαμπερό πλάσμα που είχαν αντικρίσει ποτέ, σαν να είχε ξεπηδήσει από παραμύθι ή από ένα όνειρο που δεν ήθελες να τελειώσει.
Τα μάτια τους γέμισαν με μια γλυκιά συγκίνηση, καθώς η ομορφιά του δεν ήταν μόνο εξωτερική.
Είχε μια αύρα που τους έκανε να νιώσουν πιο ζωντανοί, πιο τυχεροί που το είχαν συναντήσει.
Η ομορφιά του δεν ήταν φτιαγμένη για να εντυπωσιάζει, αλλά για να αγγίζει, να εμπνέει, να χαράσσεται στην καρδιά.
Για κάμποση ώρα περπατούσε δίπλα στο νερό και όταν έβλεπε κάποιον περαστικό να το πλησιάζει άνοιγε για λίγο τα φτερά του και πήγαινε λίγα μέτρα πιο μακρυά σε δύσβατα μέρη.
Μια γλυκιά μελαγχολία τους κατέκλυσε, γιατί ήξεραν πως τέτοιες στιγμές είναι φευγαλέες, αλλά και ένας ανεξήγητος ενθουσιασμός, γιατί είχαν γίνει μάρτυρες μιας σπάνιας μαγείας.
