Δεν χρειάζεται να σας πούμε πολλά λόγια για το τι έκαναν τότε τα σχολεία της Εύβοιας. Μία φωτογραφία θα σας δείξουμε και θα καταλάβετε γιατί εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ διαφορετικά.
Φέτος ξεκίνησαν τα σχολεία με τον καθιερωμένο αγιασμό. Καμμία σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και δεν θυμίζει σε τίποτα το παρελθόν όπου ο εκκλησιασμός ήταν συχνό φαινόμενο.
Θα ταξιδέψουμε σε ένα χωριό μιας άλλης εποχής. Εκεί κάθε Κυριακή οι μαθητές έπρεπε να πάνε στο σχολείο και όλοι μαζί να πάνε στην θεία λειτουργία.
Το Μονόδρυ είναι χωριό του δήμου Κύμης-Αλιβερίου της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 495 κατοίκους. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 60 μ. Το Άνω Μονόδρυ βρίσκεται στην κορυφή λόφου ενώ το Κάτω Μονόδρυ στην πεδινή έκταση προς τα νότια. Ανάμεσά τους ρέει ο ποταμός Μανικιάτης, που γεφυρώθηκε το 1888.
Η περιοχή κατοικείται από τους βυζαντινούς χρόνους. Ο οικισμός αρχικά βρισκόταν στη θέση Τροχαλία, αλλά καταστράφηκε από Σαρακηνούς πειρατές τον 9ο αιώνα. Οι κάτοικοι του οικισμού κατέφυγαν τότε στο λόφο που είναι κτισμένο το Άνω Μονόδρυ. Ο οικισμός άκμασε κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας και στην κορυφή του λόφου κτίστηκε πύργος. Ο πύργος σωζόταν μέχρι τον 19ο αιώνα, οπότε και κατεδαφίστηκε.
Το χωριό αναφέρεται σε οθωμανικό φορολογικό κατάστιχο του 1474 με την ονομασία Monodri. Σύμφωνα με το κατάστιχο, είχε 197 σπίτια και είχε οριστεί έδρα του Ναχιγιέ του Μονοδρίου. Ο Ναχιγιές περιελάμβανε χωριά από το Αυλωνάρι μέχρι την Κύμη.
Στο χωριό λειτουργούν χώροι εστίασης (καφέ-μπαρ, ταβέρνες και ένα παραδοσιακό καφενείο).
Μονόδρυ μιας ωραίας εποχής…Ο εκκλησιασμός γινόταν κάθε Κυριακή, ξεκινώντας από το σχολείο και ανεβαίνοντας τον λόφο με διάφορες καιρικές συνθήκες…
Όλοι οι μαθητές περίμεναν πως και πως την Κυριακή και όλοι μαζί πήγαιναν στην εκκλησία. Μία φωτογραφία με νοσταλγία και ποιότητα ζωής.
Αν σταθεί κανείς και δει με λεπτομέρεια τους μαθητές και τα ευχάριστα προσωπάκια τους θα βρει μέσα της μια εποχή που μας προσπέρασε, και ήταν όμορφη.
Πείτε το νοσταλγία, πείτε το αγάπη για το ρετρό. Κάποιοι το λένε ποιότητα ζωής. Αν σταθεί κανείς και δει με λεπτομέρεια την υπέροχη αυτή φωτογραφία με το σχολείο, θα βρει μέσα της μια εποχή που μας προσπέρασε, και ήταν όμορφη.
Τις φωτογραφίες βρήκαμε στο avlonari such a lovely place και ανήκουν στην κυρία Κλεοπάτρα Αγαπητού.