Εύβοια: Αυτό δεν πρέπει να το αγγίξετε – Φύγετε μακρυά!

Σίγουρα και εσείς θα παθαίνατε πλάκα με αυτό που θα βλέπατε σε δάσος της Εύβοιας. Κάτι που δεν πρέπει να το αγγίξετε αλλά μόνο να το θαυμάσετε.

Όλα ξεκίνησαν όταν ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, αποφάσισε να κάνει μία βόλτα στην φύση και στο πράσινο.

Του άρεσε να κάνει την περιήγηση του στο δάσος και να βλέπει τα μανιτάρια. Οι Έλληνες δεν φημίζονται ως μανιταροσυλλέκτες mycofilia όπως συμβαίνει στο εξωτερικό όπου σε κάθε γειτονιά υπάρχει αυτό το χόμπι.

Τους αρέσει να περπατούν στο δάσος και να μαζεύουν μανιτάρια. Στην Ελλάδα είναι γνωστά περίπου 2.200 είδη άγριων μανιταριών (περίπου 150 εδώδιμα), από τα οποία τα περισσότερα δεν είναι ούτε δηλητηριώδη ούτε φαγώσιμα ενώ υπάρχουν και σπάνια είδη όπως θα παρατηρήσετε στην φωτογραφία.

Τα μανιτάρια παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία, η οποία καθιστά δύσκολη την ανάλυση της θρεπτικής τους αξίας. Η ενέργεια που θεωρητικά αποδίδουν, όταν καταναλώνονται ωμά ή μαγειρεμένα, είναι μικρή, καθώς αποτελούνται κατά 90% από νερό.

Πριν σας δείξουμε ένα σπάνιο μανιτάρι που είδαμε σε βουνό στην Εύβοια, θα σας μιλήσουμε για τα συστατικά τους.

Τα μανιτάρια αποτελούνται στο μεγαλύτερο μέρος, της ξηράς τους ουσίας (10%), από υδατάνθρακες και πρωτεΐνες. Οι πρωτεΐνες των μανιταριών, λόγω της παρουσίας όλων των βασικών αμινοξέων, είναι υψηλής ποιότητας, ανώτερες από τις φυτικές πρωτεΐνες, πλησιάζοντας την ποιότητα των ζωικών πρωτεϊνών.

Οι αντιοξειδωτικές ουσίες των μανιταριών ενισχύονται κυρίως με το ψήσιμο στο φούρνο, ενώ μειώνονται με το τηγάνισμα και το βράσιμο.

Εκεί λοιπόν σε βουνό της Εύβοιας, συνάντησε ένα μπλε μανιτάρι. Του έκανε τόσο πολύ εντύπωση το χρώμα, που ζήτησε την βοήθεια των διαδικτυακών του φίλων για να του πουν τι μανιτάρι ήταν αυτό. Οι περισσότεροι έμειναν με τον στόμα ανοιχτό και δεν μπορούσαν να δώσουν μία εξήγηση.

Η φύση καταφέρνει να μας εκπλήξει για άλλη μία φορά, παρουσιάζοντας ένα σπάνιο μανιτάρι, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να ονομάζεται «μανιτάρι Στρουμφ» ή ακόμη «μανιτάρι του ουρανού», εξαιτίας του το βαθύ μπλε χρώματός του!

Ο μύκητας αυτός αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1866 από ένα Ευρωπαίο εξερευνητή, ο οποίος εξήγησε ότι το εντυπωσιακό χρώμα του οφείλεται στη χρωστική ουσία αζουλένιο, που περιέχεται στον καρπό.

Το μανιτάρι βρίσκεται συνήθως ανάμεσα σε φτέρες, βρύα ή πεσμένα φύλλα και η διάμετρός του φτάνει τα 4 εκατοστά.

Παρόλο που δεν είναι γνωστό αν είναι ή όχι δηλητηριώδες, εν τούτοις δεν τρώγεται. Οπότε, αυτό το μανιτάρι δεν πρέπει ούτε να το αγγίξετε ούτε να το καταναλώσετε. Με λίγα λόγια, φύγετε μακρυά!