Εύβοια: Το καταραμένο μέρος δίπλα στη θάλασσα

Υπάρχει μια περιοχή στην Εύβοια που κάποτε την έλεγαν “καταραμένο μέρος” – Οι άνθρωποι ζούσαν δίπλα στη θάλασσα με πρόσωπα χαραγμένα από θλίψη

Στην καρδιά της Εύβοιας, κοντά στη θάλασσα, υπήρχε ένα χωριό που το αποκαλούσαν καταραμένο μέρος.

Το όνομά του ήταν Σουτσίνι, και η φήμη του σκέπαζε τη γαλήνη του τοπίου με ένα βαρύ πέπλο σιωπής και μυστηρίου.

Σε αυτό το παραθαλάσσιο μέρος, οι άνθρωποι περπατούσαν σαν φαντάσματα, με βλέμματα σβηστά και ψυχές βαριές. Ήταν μια κοινότητα που κουβαλούσε επάνω της το στίγμα μιας ξεχασμένης τραγωδίας.

Τα πρόσωπα τους έμοιαζαν σκαλισμένα από την ίδια θλίψη. Κάθε ρυτίδα έκρυβε και μια ιστορία, κάθε βλέμμα μια αγωνία. Τα μάτια τους ήταν γεμάτα σιωπή, και τα χείλη τους αρνούνταν να σχηματίσουν χαμόγελο.

Ήταν εκείνοι που φιλοξενούσαν κάποτε τους λεπρούς, ανθρώπους που η κοινωνία είχε απομονώσει. Το Σουτσίνι έγινε τόπος εξορίας, τόπος σκληρός, τόπος που πονούσε.

Το τοπίο ήταν όμορφο αλλά αλλόκοτα ψυχρό. Η θάλασσα δίπλα τους έμοιαζε να μην προσφέρει ελπίδα, μόνο να καθρεφτίζει τη μελαγχολία τους.

Όλα έμοιαζαν ακίνητα, σαν το ίδιο το χωριό να είχε σταματήσει τον χρόνο.

Η ιστορία αυτού του καταραμένου μέρους παραμένει χαραγμένη στη μνήμη της τοπικής κοινωνίας. Ένα κομμάτι της Εύβοιας που δεν ξεχνά ποτέ το παρελθόν του, όσο κι αν το τοπίο δείχνει σήμερα γαλήνιο.