Εύβοια: Κάτι τρομακτικό τον περίμενε κοντά στο σπίτι του

Δεν πίστευε στα μάτια του όταν είδε τι τον περίμενε λίγα μέτρα μακρυά από το σπίτι του στην Εύβοια και ήταν τρομακτικό

Βγήκε από το σπίτι του και περπάτησε λίγο στο χωράφι του, όταν ξαφνικά ένας περίεργος θόρυβος, τον έκανε να σταθεί.

Έμοιαζε με κάτι που σύρθηκε ανάμεσα στα ξερά χόρτα, κοντά στο σημείο με τα ρολόγια του νερού.

Λίγα μέτρα μακρυά από το σπίτι υπήρχαν τα ρολόγια του νερού. Ένα σημείο που είχε πάντα σκιά. Πλησίασε με προσοχή, χωρίς να είναι σίγουρος τι θα συναντούσε.

Καθώς έσκυψε για να δει καλύτερα, η ματιά του έπεσε πάνω σε μια σκοτεινή, κουλουριασμένη μάζα, ήταν κάτι τρομακτικό. Δεν ήταν σκουπίδι ούτε κάποιο ζώο που είχε βρει καταφύγιο εκεί. Ήταν ζωντανό και τον κοιτούσε.

Έκανε δυο βήματα πίσω, αλλά η περιέργεια νίκησε τον φόβο. Έσκυψε λίγο περισσότερο και τότε πρόσεξε κάτι που δεν είχε δει αρχικά. Λίγο πιο δίπλα, στα ρολόγια είχε κρυφτεί ένα φίδι.

Είχε μαζευτεί στα κλαδιά και είχε πάρει το ίδιο χρώμα με αυτά.

Δεν ήταν σίγουρος τι έπρεπε να κάνει. Να φύγει σιγά-σιγά; Να φωνάξει κάποιον; Το φίδι έδειξε να μην αντιδρά μόλις αντιλήφθηκε ανθρώπινη παρουσία.

Άνοιξε προσεκτικά την μικρή πόρτα του μετρητή, προσπαθώντας να μην κάνει απότομες κινήσεις. Ο ήχος του μετάλλου που τρίφτηκε άφησε μια ξαφνική παύση στην ατμόσφαιρα, σαν να κρατήθηκε η ανάσα του τόπου για ένα δευτερόλεπτο.

Ξαφνικά, χωρίς προειδοποίηση, το φίδι ξεκίνησε να ξετυλίγεται αργά, σαν να είχε πάρει την απόφαση του.

Σύρθηκε ανάμεσα στα χόρτα και τις πέτρες, χωρίς βιασύνη, αλλά με σίγουρη κατεύθυνση. Δεν έδειχνε φοβισμένο, ούτε επιθετικό.

Δεν ήξερε αν το φίδι θα γύριζε ξανά. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι εκείνο το πρωινό, λίγα μέτρα από το σπίτι του στην Εύβοια, ένιωσε ξανά πόσο κοντά μπορεί να βρεθεί ο άνθρωπος με τη φύση, ακόμη κι όταν δεν το περιμένει.