Εύβοια: 2 ιστορίες που ραγίζουν καρδιές

Στιγμές συγκίνησης από την Εύβοια που πραγματικά ραγίζουν καρδιές.

Συγκινητικές στιγμές σε γνωστό πολυκατάστημα με πρωταγωνιστή ένα μικρό παιδί που έκανε όσους τον άκουσαν να δακρύσουν. Η ιστορία μας διαδραματίζεται τέλη του 2013.

Όλα έγιναν σε μεγάλο πολυκατάστημα στην πόλη. Ο μπόμπιρας είχε βγει με τον πατέρα του για ψώνια όταν σταμάτησε μπροστά από τα ράφια με τα CD.

“Μπαμπά στο σχολείο μου δεν μπορούμε να ακούσουμε παραμύθια και τραγουδάκια. Θέλω να γίνω καλός μαθητής και να πάω να σπουδάσω.” ήταν τα λόγια του μικρού που κοίταξε τον πατέρα του σαν να του έλεγε να το αγοράσει.

“Δεν έχουμε λεφτά παιδί μου, το εργοστάσιο που δούλευα έκλεισε” ήταν τα λόγια του πατέρα.

Ο μπόμπιρας δεν επέμεινε. Του ζήτησε όμως κάτι που έκανε τον πατέρα να “λυγίσει” από την συγκίνηση. “Θα πω του Άγιου Βασίλη να το φέρει. Δεν θέλω δώρο για μένα.”

Εκείνη την ώρα περνούσε από το κατάστημα ο Χαλκιδέος ιδιοκτήτης που άκουσε τα λόγια του μικρού μαθητή.

Κοντοστάθηκε και ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια του. Δεν μίλησε, έστριψε 180 μοίρες και πήγε στις υπαλλήλους.

Πέρασαν τα λεπτά και η οικογένεια πήγε στο ταμείο για να πληρώσει. Ξαφνικά είδε μία πωλήτρια να πλησιάζει μπαμπά και γιο και να τους δίνει το ράδιο- σιντί.

“Σας το κάνει δώρο το κατάστημα μας, κύριε” απάντησε η πωλήτρια. Στην συνέχεια το έβαλε στο κουτί του. Ο μπόμπιρας άρχιζε να ουρλιάζει από την χαρά του και να ευχαριστεί τον ιδιοκτήτη που έδειξε έμπρακτα την ευαισθησία του…

Εύβοια: Η ζωγραφιά και τα λόγια του μικρού μαθητή που συγκίνησαν γνωστό επιχειρηματία

Άλλη μια ιστορία που ραγίζει καρδιές έρχεται από την Κύμη, λίγο πριν τα τέλη του 2013. Ο επιχειρηματίας απέδειξε τις ευαισθησίες του και ο μαθητής από σχολείο της Κύμης δεν το ξέχασε…

Όλα ξεκίνησαν ένα μεσημέρι πριν από λίγες μέρες όταν γνωστός επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στην Κύμη περνούσε έξω από δημοτικό σχολείο. Αυτό που του έκανε εντύπωση, ήταν ένα παιδί που κρύωνε παρόλο που ήταν βαριά ντυμένο.

Το πλησίασε και το ρώτησε μήπως ήθελε να του δώσει το μπουφάν του για να ζεσταθεί. Το παιδάκι τον κοίταξε στα μάτια και του είπε: “Μακάρι κύριε, το κρύο να ήταν μόνο έξω από το σχολείο. Δυστυχώς δεν υπάρχει αρκετό πετρέλαιο για τις τάξεις και κρυώνουμε”.

Τα λόγια του μικρού παιδιού ”άγγιξαν” τον επιχειρηματία, που πριν 30 χρόνια ήταν και ο ίδιος μαθητής, του συγκεκριμένου σχολείου. Συγκινήθηκε και έφυγε για τα γραφεία του. Για αρκετή ώρα, τα λόγια του μπόμπιρα ήταν στο μυαλό του, μέχρι που πήρε την απόφαση και σήκωσε το τηλέφωνο.

Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν το βενζινάδικο της περιοχής. Λίγες ώρες αργότερα, το βυτιοφόρο ήταν έξω από το σχολείο και έβαζε μισό τόνο πετρέλαιο. Το ίδιο έκανε και σε άλλο σχολείο.

Οι μέρες πέρασαν μέχρι που ένα πρωινό, χτύπησε κάποιος την πόρτα του γραφείου του.

Δεν φαίνονταν από το τζάμι. Πλησίασε και με μεγάλη του έκπληξη είδε τον νεαρό μαθητή. Στα χέρια του κρατούσε την ζωγραφιά που βλέπετε στην φωτογραφία.