Στη Χαλκίδα όπου δεν υπάρχουν πολλά διαμερίσματα για ενοικίαση, οικογένειες και εργαζόμενοι περιγράφουν τον γολγοθά της στέγασης
Η πόλη, που συνδυάζει την κοντινή της απόσταση με την Αθήνα και την ποιότητα ζωής μιας επαρχιακής περιοχής, έχει δει τη ζήτηση για κατοικίες να αυξάνεται, ενώ η προσφορά παραμένει στάσιμη ή ακόμη και μειωμένη μιας και δεν κατασκευάζονται νέες κατοικίες.
Στα σοκάκια της Χαλκίδας, εκεί όπου ο αέρας μυρίζει θάλασσα και προσμονή, άνθρωποι περιπλανιούνται γύρω από σπίτια με ειδοποιητήρια «ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ».
Στα μάτια τους καθρεφτίζεται μια μίξη ελπίδας και αγωνίας μήπως το όνειρο μιας στέγης, ίσως βρεθεί στην επόμενη γωνία. Κάποιοι κρατούν σημειώσεις, άλλοι απλώς σιωπούν, λες και φοβούνται πως ο θόρυβος θα διώξει την τύχη.
Και όμως, μέσα σε αυτό τον καθημερινό γολγοθά, η επιμονή κρατά ζωντανή τη μικρή σπίθα αισιοδοξίας.
Πολλοί κάτοικοι αναφέρουν ότι τα ελάχιστα διαμερίσματα που εμφανίζονται στις αγγελίες νοικιάζονται μέσα σε λίγες ώρες, συχνά σε τιμές δυσανάλογες προς τις οικονομικές δυνατότητες μιας μέσης οικογένειας.
Οι εργαζόμενοι που μετακινούνται καθημερινά προς την Αθήνα αναζητούν οικονομικές λύσεις στην Ευβοϊκή πρωτεύουσα, αλλά τα διαθέσιμα ακίνητα είναι ελάχιστα και συχνά απαιτούν υψηλές προκαταβολές.
Οι οικογένειες, από την άλλη, δυσκολεύονται να βρουν σπίτια με επαρκή χώρο, καθώς πολλά διαμερίσματα είτε είναι παλιά είτε έχουν ήδη περάσει στην τουριστική αξιοποίηση, μέσω βραχυχρόνιων μισθώσεων.
Ο Νίκος, 33 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος στο Χαλάνδρι, στέκεται εδώ και δέκα λεπτά κάτω από ένα μπαλκόνι στην λεωφόρο Χαϊνα. «Έχω τηλεφωνήσει τρεις φορές», λέει χαμηλόφωνα, λες και φοβάται ότι το ίδιο το σπίτι θα τον ακούσει και θα τον απορρίψει. «Την πρώτη μου είπαν ότι είναι διαθέσιμο. Τη δεύτερη ότι έχουν ήδη προγραμματίσει ραντεβού. Την τρίτη… ότι το έκλεισαν». Σηκώνει το βλέμμα προς τον ουρανό της Χαλκίδας, εκεί όπου το φως πέφτει πάντα πιο γλυκά πάνω στα σπίτια, λες και τα κάνει πιο επιθυμητά. «Νιώθω ότι ρίχνω λαχείο», συνεχίζει. «Μόνο που ποτέ δεν το κέρδισα».
Λίγο πιο πέρα, μια γυναίκα σέρνει ένα παιδικό καρότσι ενώ κοιτάζει τον τοίχο μιας παλιάς πολυκατοικίας. Η Μαρία, 39 ετών, έχει να κοιμηθεί ήσυχα από τότε που ο ιδιοκτήτης του δικού της σπιτιού της ανακοίνωσε πως ανεβάζει το ενοίκιο κατά 100 ευρώ. «Δεν είπα τίποτα», λέει. «Τι να πω; Ξέρω ότι αν φύγω, το διαμέρισμα θα το νοικιάσει σε δέκα λεπτά». Κι έτσι, βρέθηκε στα σοκάκια με την κόρη της, ψάχνοντας ένα σπίτι που να αντέχει στις οικονομικές της δυνατότητες.
«Κάθε φορά που βλέπω ειδοποιητήριο, η καρδιά μου κάνει ένα μικρό άλμα», συνεχίζει. «Και κάθε φορά που ακούω το “μόλις νοικιάστηκε”, νιώθω την ατυχία να μου χτυπά την πόρτα».
Υπάρχουν όμως και άλλοι, που μέσα τους έχουν ξεκινήσει τις αναζητήσεις. Ο Πέτρος, 58 ετών, εργαζόμενος σε βιοτεχνία, περπατά δίπλα στη θάλασσα στις Συκιές κάθε απόγευμα. Όχι για να ξεσκάσει αλλά για να σκεφτεί. «Φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα μου ζητήσουν το σπίτι πίσω», εξομολογείται. «Και τότε… πού να πάω; Εδώ μεγάλωσα, εδώ δούλεψα. Δεν ξέρω άλλη πόλη».
Τα λόγια του βγαίνουν βαριά, σαν να κουβαλούν δεκαετίες συνήθειας. Ξέρει πως αν μείνει άστεγος εδώ, δεν θα έχει να μείνει πουθενά.
Καθώς ο ήλιος πέφτει, τα στενά γεμίζουν αργά με ανθρώπους που κοιτάζουν πυλωτές, κουδούνια, σκάλες. Άλλοι πέφτουν σε απογοήτευση, άλλοι δίνουν κουράγιο ο ένας στον άλλο.
Στην γειτονιά του Δημόκριτου, μια ηλικιωμένη γυναίκα λέει στην εγγονή της: «Μη φοβάσαι. Τα σπίτια μοιάζουν με τους ανθρώπους κάποια στιγμή θα σε βρει εκείνο που σε περιμένει».
Κι ίσως αυτό να είναι το μόνο που κρατά ζωντανή την ελπίδα στη Χαλκίδα, η πίστη πως πίσω από το επόμενο στενό, πίσω από το επόμενο ενοικιαστήριο, υπάρχει ακόμη ένα σπίτι που περιμένει να γίνει δικό σου.
Εύβοια ειδήσειςΗ αξέχαστη στιγμή σε ντέρμπι στην Κύμη
Στην Εύβοια υπάρχει κάστρο βγαλμένο από παραμύθι!
Εύβοια: Έτσι την πατάνε επιχειρηματίες και χάνουν λεφτά
Δείτε όλες τις ειδήσεις από τη Χαλκίδα και την Εύβοια με την υπογραφή του evianewsτου Γιώργου Κουτσελίνη.
Ακολουθήστε το evianews.com στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα νέα.