Αυτή είναι η ομορφότερη παραλία στην Εύβοια και δεν την ξέρει κανείς

Λίγα είναι τα μέρη στην Εύβοια που παραμένουν ακόμα «ανέγγιχτα»

Λίγες είναι οι παραλίες δεν έχουν γεμίσει ξαπλώστρες και beach bars. Κι όμως, στην καρδιά της Βόρειας Εύβοιας, υπάρχει μια παραλία που μοιάζει να έχει σταματήσει ο χρόνος. Ένα φυσικό καταφύγιο ηρεμίας, γαλήνης και ομορφιάς.

Μια παραλία που, μέχρι πρόσφατα, γνώριζαν μόνο οι ντόπιοι.

Δεν έχει όνομα σε μεγάλες ταξιδιωτικές πλατφόρμες. Δεν θα τη δεις σε Instagram και tik tok. Και όμως… αυτή είναι, χωρίς υπερβολή, η πιο όμορφη παραλία της Εύβοιας, και ίσως από τις ωραιότερες στην Ελλάδα.

Φαντάσου να ξυπνάς νωρίς το πρωί και να φτάνεις σε μια παραλία που μοιάζει με σκηνικό από ταινία.

Τα νερά να γυαλίζουν σε αποχρώσεις του γαλαζοπράσινου, σαν υγρό γυαλί.

Μια φυσική πισίνα που σε καλεί να τη γευτείς από το πρωί μέχρι να νυχτώσει. Τα κύματα απαλά, σχεδόν υπνωτιστικά. Και πάνω από το κεφάλι σου, δέντρα που προσφέρουν απλόχερα τη σκιά τους, δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο.

Δεν υπάρχουν ξαπλώστρες, ούτε μουσική. Μόνο εσύ, η φύση και ο ήχος των τζιτζικιών.

Για να την προσεγγίσεις, πρέπει να οδηγήσεις μέσα από το καταπράσινο τοπίο της βορειοανατολικής Εύβοιας.

Τα χωριά Πηλί και Βλαχιά είναι τα τελευταία «σημάδια πολιτισμού» πριν μπεις σε άλλη πραγματικότητα.

Μετά την παραλία Βλαχιά, θα δεις ένα μικρό σημείο για παρκάρισμα – από εκεί ξεκινά ένα μονοπάτι.

Το μονοπάτι είναι σύντομο αλλά κατηφορικό. Όμως η ανταμοιβή στο τέλος του… δεν περιγράφεται. Μόλις κατέβεις, το μόνο που θα νιώσεις είναι ένα βαθύ «ουάου».

Σε μια εποχή που ακόμα και οι διακοπές γεμίζουν με πίεση, stories και προγράμματα, αυτή η παραλία σε προσκαλεί σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Εκεί θα βρεις την αληθινή ξεκούραση.

Να αφήσεις το κινητό στην τσάντα. Να ξαπλώσεις στην αμμουδιά. Να ακούς μόνο τα κύματα και τον άνεμο. Να δεις το φως να αλλάζει μέσα στη μέρα. Να νιώσεις την αλμύρα στη μύτη σου και το δέρμα σου να στεγνώνει από τον ήλιο.

Είναι αυτό το μέρος που σε βοηθά να ξεχάσεις, και ταυτόχρονα να θυμηθείς ποιος είσαι.

Φεύγοντας από την παραλία, θα έχεις μέσα σου μια υπόσχεση, ότι θα επιστρέψεις. Όχι απλώς για το τοπίο, αλλά για την αίσθηση που σου άφησε.

Για τη σιωπή που σε θεράπευσε. Για εκείνη τη σπάνια, πολύτιμη στιγμή του «τίποτα», που τελικά είναι το πιο σημαντικό.

Μέχρι να ξαναπάς, κράτησε την μυστική. Όπως την κράτησαν τόσα χρόνια οι ντόπιοι. Γιατί κάτι τόσο όμορφο αξίζει να παραμείνει αγνό.