Εύβοια: Έχασαν την λαλιά τους όταν κοίταξαν κάτω από το βουνό

Έχασαν την λαλιά τους στην Εύβοια όταν κοίταξαν κάτω από το βουνό

Εκείνη την στιγμή, η ανάσα τους κόπηκε και τα λόγια χάθηκαν.

Μια αίσθηση δέους και μυστηρίου τους τύλιξε, σαν να είχαν βρεθεί σε έναν άλλο κόσμο, μακριά από την πραγματικότητα.

Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα μιας και έχασαν την λαλιά τους.

Η καρδιά τους σκίρτησε από θαυμασμό μπροστά σε αυτή τη γαλήνια, σχεδόν απόκοσμη ομορφιά κάτω από το βουνό.

Τα σύννεφα έμοιαζαν με ένα απαλό πέπλο που σκέπαζε τη γη, κρύβοντας ό,τι γνώριζαν και αφήνοντας μόνο μια απέραντη λευκή θάλασσα να απλώνεται μπροστά τους.

Ένιωθαν μικροί, σχεδόν ασήμαντοι μπροστά στη μεγαλοπρέπεια της φύσης.

Ταυτόχρονα, μια αδιόρατη ανησυχία πέρασε από το μυαλό τους.

Ήταν σαν να βρίσκονταν στο όριο ανάμεσα στο πραγματικό και το ονειρικό.

Ήταν ένα συναίσθημα μετέωρο, ανάμεσα στην απόλυτη ηρεμία και την ελαφριά αγωνία του αγνώστου.

Και όμως, δεν ήθελαν να αποστρέψουν το βλέμμα τους. Ήθελαν να μείνουν εκεί, να νιώσουν την αίσθηση του απείρου, να γίνουν μέρος αυτού του ουράνιου σκηνικού.